என்னை வாழ வைத்துக்கொண்டிருக்கும் திரு. இளையதளபதி விஜய் அவர்களுக்கு..

மு. கு : இந்தப் பதிவு விஜய் அவர்களைப் பற்றியோ அவரின் பெருமைகளைப் பற்றியோ அல்ல.. இது முழுக்க முழுக்க என் வாழ்வில் அவரின் பங்கைப் பற்றியதே!.

விஜய் அவர்களை வெகு காலமாக எனக்குத் தெரிந்திரிந்தாலும், நான் அவரை உற்று நோக்க ஆரம்பித்தது 'பத்ரி'யில் இருந்து தான். அன்று ஆரம்பித்த அந்த வேகம், இன்றும் என்னுள் அப்படியே உள்ளது.. சொன்னால் நம்ப மாடீர்கள்.. குருவி படத்தை முதல் நாள் பார்ப்பதற்காக புனே'வில் இருந்து விமானம் மூலம் தமிழ்நாடு வந்தவன் நான்.. இது ஒவ்வொரு நடிகரின் ரசிகனுக்கும் இருக்கும் இயல்பான வேகம் தான் என்றாலும் நான் இங்கு சொல்லப் போவது அது பற்றி அல்ல.. இந்த வேகம் எவ்வாரெல்லாம் என் வாழ்க்கையை மாற்றியமைத்து இப்போது எந்த நிலையில் என்னை வைத்துள்ளது என்பது பற்றிய ஒரு சின்ன ஆய்வு தான் இந்தப் பதிவு..

இனி, ஸ்டார்ட் மியூசிக்..

"சர்ச்ச தேடித் போனதில்ல

பள்ளிவாசல் பார்த்ததில்ல

கோயில் குளத்தில விழுந்ததில்ல

நாங்க Bad Boys தான்"

..இப்படித் தான் ஆரம்பித்தது என் பள்ளி நாட்களும்

சில ரம்யாக்களும் பல திவ்யாக்களும் என் வாழ்வில் வந்து வந்து போன காலம் அது.. ஆனால் பெரிய பாதிப்பு என்று அப்போதெல்லாம் எப்போதுமே ஏற்ப்பட்டதில்லை.. அப்போதைய வருத்தமெல்லாம் ஓரிரு நாட்களோ அல்லது ஓரிரு வாரங்களோ தான்.. அதற்குள் அடுத்ததாக ஒரு அம்பிகாவை பார்த்திருப்பேன்..

நடு ரோட்டுல பாட்டி ஒருத்தி லிப்ட்'னு கேட்டு நான் அந்த சான்ஸ்'அ மிஸ் பண்ணியதே இல்லை, அது வீட்டில் பேத்தி இருக்கிறதோ இல்லையோ.. அப்படி எதுவும் இல்லனா கம்பெனிக்கு ஒன்னும் பெரிய நட்டம் இல்லை.. ஆனா ஒரு வேள இருந்துடுசுன்னா? எப்பவுமே கல்ல நாம எரிஞ்சுடனும், மாங்கா விழுதோ இல்லையோ.. அப்படியே ஒரு பொண்ணு இருந்தாலும் அது வந்து தேங்க்ஸ்'னு சொல்லி காபி குடுக்குறதெல்லாம்.. ஹி ஹி.. கஷ்டம் பாஸ்.. அதையும் தாண்டி அரவிந்தசாமி மேட்டர் எல்லாம்.. சரி,சரி.. அதெல்லாம் விடுங்க..

அதே போல், என் 'டாடி போடும் புல் ஹேன்ட் ஷர்ட்டுல' இருக்கும் சில்லறை தான் நமக்கு அப்போதைக்கு பாக்கெட் மணி..

இப்படியே போய்க்கொண்டிருந்த என் பள்ளி வாழ்க்கை ஒரு வழியாக பேப்பர் சேஸ் பண்ணியும் பிட்டு அடிச்சும் பாஸ் பண்ணி முடிவுக்கு வந்தது..

(எனது பள்ளி நாட்களில் நடந்த பல சுவாரஸ்யமான சம்பவங்களை தனிப் பதிவில் பார்க்கலாம்..)

நான் வாங்கிய மார்க்குக்கு கோயம்பத்தூரில் ஒரு கல்லூரியில் சீட் கிடைத்தது.. அந்தக் கல்லூரியின் அருமை பெருமைகளையெல்லாம் விட அந்தக் கல்லூரியில் அதிகம் பொண்ணுங்க கேரளாவில் இருந்து தான் வருவாங்க என்று என் நண்பன் சொன்னது மட்டும் தான் அப்போது ஜில்லென்று நினைவில் இருந்தது..

இனி.. ஓவர் டு காலேஜ்..

ஆல் தோட்ட பூபதியில் விஜய் சிம்ரனைப் பார்த்தவுடன் அப்படியே மேல பறக்க ஆரம்பிப்பாருல.. அந்த மாதிரி தான் நானும்.. விஜய் பிறந்த அந்த ஜூன் மாதத்தில் - கல்லூரிக்குள் பாதம் பட்ட முதல் நாளே நானும் பறக்க ஆரம்பித்தேன்..

கேரளாப் பொண்ணுங்க.. அட அட அடா.. சிம்பிள்'ஆ சொல்லனும்னா

'MTV பிகரு எல்லாம் எதிரில் வந்து நின்னா ஞாயமா..

LKG UKG படிக்கும் பையனுக்கு தாங்குமா'

என்று எனக்காகவே விஜய் பாடி இருப்பரோ என்று எண்ணத் தோன்றியது..

சிம்ரன்,த்ரிஷா என கோடம்பாக்கத்து தேவதைகள் வந்து கொண்டிருந்த என் கனவு ஸ்டேட் அப்டேட் ஆகி மீரா ஜாஸ்மின், பாவனா, கோபிகா என காட்ட ஆரம்பித்தது.. நாளாக நாளாக 'மனசுக்குள்ளே காதல் வந்துச்சோ' என்று கோபிகா என் கனவினில் நேரடியாகவே கேட்க ஆரம்பித்தார்.. அதான் நமக்கு எப்பவுமே வந்துட்டு தான இருக்கு.. நம்மள பார்குற பொண்ணுங்களுக்கு வருதான்னு கேட்டு சொல்லு என்று பதில் சொல்லி விடுவேன்..

எவ்வளவு தான் டாப்'ஆ டிரஸ் பண்ணிட்டு ஜம்முனு கிளம்பினாலும் கடைசியில சச்சின்'ல வடிவேலு சொல்ற மாதிரி 'ஹ்ம்ம்.. என்னடா பார்க்கக்கூட மாட்டேன்குராளுக' என்று நம் குரூப்'ல் யாரவது சொல்லும்படியாகத் தான் அது கடைசியில் முடியும்.. சரி, இதுக்கெல்லாம் அசருற ஆளா நம்ம.. அதான் விஜய் யூத்'ல 'பெர்சனாலிடிங்க்றது உடம்புல இல்ல, மனசுல தான் இருக்கு'னு' நமக்கவே சொல்லி இருக்காருல அப்படின்னு நாமளும் விடாம ட்ரை பண்ணிட்டே இருப்போம்..

இப்படியே 'கே.ஜி', 'அர்ச்சனா தர்சனா', 'கங்கா யமுனா' தியேட்டர்ல வர்ற நம்ம படத்த எல்லாம் பார்த்துட்டு காலம் நல்லாவே போயிட்டு இருந்தது.. விஜய் அஜித் படம் ரிலீஸ் ஆயிட்டே இருக்குற வரைக்கும் நமக்கு என்னைக்குமே தீபாவளி தான்.. திருப்பாச்சியில் 'நீ எந்த ஊரு.. நான் எந்த ஊரு.. முகவரி தேவையில்ல..' என்று விஜய் மறைமுகமாக அஜித்தின் 'முகவரி' படத்துக்கு ஆப்பு வைக்கிறார் என்று நாங்களும் எங்கள் பங்கிற்கு லொள்ளு சபா ரேஞ்சுக்கு பேசிக்கொண்டிருப்போம்.. இந்த கேப்'ல ஒரு வழியா மூணாவது வருஷத்துக்கும் வந்தாச்சு..

எங்க காலேஜ்'ல மூணாவது வருஷத்தோட ஆரம்பத்திலேயே கம்பெனி எல்லாம் வர ஆரம்பிச்சுடும்.. நான் பிளேஸ் ஆனது ரெம்ப லேட்டு தான் என்றாலும் அதிலும் ஒரு சரித்திர முக்கியத்துவம் உள்ளது.. என் கம்பெனி பைனல் லிஸ்ட்'அ முடிவு பண்ணி அதில் என் பெயரையும் சேர்த்து வாசித்து சரியாக ஜூன் 22'ம் தேதி நேரம் அதிகாலை 1.30 மணிக்கு.. எல்லாம் முடிந்த பிறகு செலக்ட் ஆனவர்களை ஓரிரு வார்த்தைகள் பேசச் சொல்லுவார்கள்.. நான் சொன்னது " I'am really happy that I got placed on this particularly day". வந்திருந்த HR ஒருவர் கேட்டார், "Whats so important today"?

நான் சொன்னேன் "Today is Vijay's Birthday".. உடனே அவர் சொன்னது, "Oh.. That Cine star.. I've heard about him".. இங்கே முக்கியமாக நோட் பண்ண வேண்டியது என்னவென்றால் அவர் வந்திருந்தது Noida'வில் இருந்து..

வேலையும் கெடச்சாச்சு.. இதுக்கு அப்பறமும் எதாவது சொல்லனுமா என்ன? நம்ம நண்பன் ஒருத்தன் கிட்ட பைக் இருக்கும்.. அதோட ஒரு சாவி எப்பயுமே நம்ம பாக்கெட்'ல தான்.. இன்னொரு நண்பன் டே ஸ்காலர்.. எல்லா வாரக் கடைசிலயும் பைக்'அ எதுத்துட்டு செகண்ட் சோ படம் எதாவது பார்த்துட்டு அவன் வீட்டுக்கு போய்டுவோம்.. அங்க மத்த ரெண்டு நாளும் ஒரே கூத்து தான்..

இப்படியே ஜாலியா போய்கிட்டுருந்த என் வாழ்க்கையை அப்படியே மாற்றியது ஒரு 'ஹலோ'..

எப்பவுமே நல்ல விஷயங்கள் தான் 'ஹலோ' சொல்லி ஆரம்பிக்கப்படும் என்று நான் அன்றுவரை நினைத்துக்கொண்டிருந்தது தப்பு என்று என்னைப் பின்னொருநாளில் உணரச் செய்த நாள் அது..

அது எங்க காலேஜ் ஸ்போர்ட்ஸ் டே நடந்து கொண்டிருந்த ஒரு மாலை நேரம்..

அவள் : ஹலோ..

நான் : ஹலோ..

அவள் : Congrats..

நான் : Thanks..

அவள் : Very good Performance.. Which Dept are you from?

நான் : Thanks again.. I'm from IT dept..

இப்படி ஆரம்பித்த அந்தப் பேச்சு வார்த்தைதான் என் வாழ்க்கையை திசை திருப்பப் போகிறது என்று நான் நினைக்க அப்போது காலம் எனக்குக் கற்றுத் தரவில்லை..

அந்த 'அவளை'ப் பற்றி..

(தொடரும்...)